Doyamadık Şiiri - Ömer Kılıçay

İnsanı insan yerine koyamadık,
Yaratan Allah'tır deyip sayamadık,
Boynu bükük yavruyu gördükte,
Biz bu ölümün tadına doyamadık.

Sonsuz değil ki dünya, üç kuruş,
Hakikat nerde, hakkı aramadık,
Gözü yaşlı kadın,masum duruş,
Biz bu ölümün tadına doyamadık.

Zulüm edenin ahiri berbat ise,
Zalime karşı dik duramadık,
Neden koç yiğitlerimiz ölse,
Biz bu ölümün tadına doyamadık.

Allah bilir sonumuz nice olsa,
Körpe kuzuları canavar alsa,
Ah-ı figan edip analar ağlasa,
Biz bu ölümün tadına doyamadık.

Nerede bir koyunu kurt kapsa,
Hesabı bana sorulur diyen,
Keşke herkes senin gibi olsa,
El aman, etrafımız leş yiyen.

İnanan inanmıyan belli değil,
Mert midir namert midir bilmedik,
Dünyada tek inanan Türk değil,
Sırtımızı kime dönsek hançerlendik.

Bu topraklar bizim, öyle de kalacak,
Biz bu ölümün tadına doyamadık,
Unutmayın ayakta yiğitler kalacak,
Tarihe adımızı Osmanlılar yazdırdık.