Bozmaya cesaret edemediğim yanlızlığımın ve sessizliğimin gitgide daha ağır geldiğini hatırlıyorum. Her geçen gün biraz daha acı veriyor sensizliğin. Yıkıverdi gençliğimi sonsuz olan sessizliğin ilahi kader tecelli etti biliyorum ama alışamadım birtürlü belkide hiçbir zaman alışamayacağım, yokluğuna alışamadım; alışmaya çalışamadım....
11.06.2006
İstanbul
Kayıt Tarihi : 31.7.2008 08:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama zaman en büyük ilaçtır bazı zamanlar.
akışına bırakmaktan başka çare yoktur çok zaman.
akıcı bir yazı.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)