Doya Doya Şiiri - Hakan Demirel

Bir şehirde, yorgun hislerle dolu bir adam yaşarmış. Her gün, geçmişin hikayelerini okuyarak, kaybolan zamanların izini sürermiş. Merhametsizlerin dünyasında, tahammülün sınırlarını zorlarmış. "Bir çift laf söylemek lazım," dermiş kendi kendine, "adam harcayanlara son moda bir sitem göstermek." İstermiş. Yüreği acılarla dolu olsa da, yaşamaya çalışan bu insan dünyada, umudunu yitirmemiş. "Bir gün diyeceksin; Sen neler yaşamışsın be gardaşım!" diye haykırırmış insanlığa. Bilge biri ne demişse de, beddua etmekten kaçınmış. Sabrın sınırlarını zorlasa da, umutlarını yeniden yeşertmeye and içmiş. Montunun cebindeki kalem boya ile dünyalar çizemese de, renklerin hayalini kurarmış. Yolun sonunda bekleyenlere selamet, gençlere dayanma gücü, fakirlere ise kahır dolu bir dünya bırakılmış. "Bu kadar kirli bir dünyada, yüreği temiz kalınırmı gardaşım?" diye sorarmış şair. Ve adam, montunun cebindeki kalem boya ile, temiz bir yürek çizmeye çalışırmış kirli dünyanın tuvaline. Karşılaşmalar ve buluşmalar, duyguların ötesinde bir anlam taşırmış. Sakin kaldığında duygusuz, sevgisini göstermediğinde sevmiyor sanırlarmış. Hesap sormadığında ise, kendini adam sanırlarmış. Ama o, montunun cebindeki kalem boya ile, dünyanın tüm renklerini çizmeye kararlıymış. Çünkü biliyormuş ki, en koyu renkler bile, umudun ışığında can bulurmuş.