Doya Doya Şiiri - Sermet Apaydın

DOYA DOYA

Zaman gidiyor belli bir hızda
Belli ki düşmanı bedenlerin
Önceleri dost sanırsın belki
Sonra uyanırsın derinleşirken çizgilerin
Bir de bakmışsın: Tıka basa doluvermiş eteklerin

Dağlardan, tepelerden aşarsın
Ya gökte ya da deniz aşırısın
Bulut olur yağarsın, ırmak olur akarsın
Bir de bakmışsın durulup kalmışsın
Ya aynalar sana düşman
Ya da sen zamandan pişman
Ne çare ki; elden geleni yok…
Yaşam yaşanamıyor ki yaşlanmadan!

Bütün yolların buluşma yeri: Ölüm yolu
Ne zaman göğüsledin ipi: Odur yaşamın sonu
Sonrası meçhul: Ne göreni var ne döneni
Ya yeni bir dönem başlar
Ya da görüp, göreceğin:
Belki de yaşadığın kadar

Aşkı yaşa,sevgiyi ilke edin
İnsan ol, gönüllere gir, gütme kin
Şu üç günlük dünyada kalp kırmak niye?
Yaratılansın nasıl kıyarsın yaratılana…?

Sevgi,tevazu,kanaat,hoşgörü …
En lezzetli gıdalar,yemesini bilene
En büyük hazzı,heyecanı veren doğadır
Bakmasını,korumasını,yararlanmasını bilene

Herkesin aynası kendine
Başkasının eksiğinden, fazlasından sana ne
Yaşam sana verilmiş bir lutuf ise:
Doya doya yaşa hiçbir şeyi de erteleme
Ve şükret onu sana verene!

SERMET APAYDIN