Dövüştüm Şiiri - Nevin Kılıç

DÖVÜŞTÜM

Uyku tutmadı, dün gece beni,
Yastığımla, yorganımla dövüştüm.
Seninle anılarım, aklımdan geçti,
Sonra dönüp, kendi kendimle dövüştüm.

Suçun birazı bende, çoğu sende kaldı,
İkimizde de yanlışlar, hatalar vardı.
Bütün korkularım karşımda, benliğimi sardı,
Seni sensiz yaşadığım, gecelerle dövüştüm.

Ayrılığın ipi elimizde, bir sen çektin bir ben,
Gerildikçe gerildik, koptuk birden.
Zaman çok şey alıp götürdü, senden benden,
Yargılarken kendimi, gururumla dövüştüm.

Umutlara selam verdim, selamımı almadı,
Hayallerim nerede? anılarım elimde kaldı.
Bu yaşananların adı yok, isim konmadı,
Yüreğim söz dinlemedi, aklımla dövüştüm.

Aklımdan hiç çıkmadın ki hep düşündüm,
Senin için gelecek olmadım, yazık dündüm.
Belki anılarda kalan, masum bir gündüm,
Zamanları bıraktım, saatlerle dövüştüm.

Uykuyu çağırmayan hain gözlerime kızdım,
Sensizlik sarhoşu oldum, bir köşede sızdım.
Ayrılık türküleri çalan garip bir sazdım,
Sazı sözü bıraktım, telleriyle dövüştüm.

Dün yoktun, Bugün geçti, yarına küstüm.
Kendi dünyamda nakış, farklı bir süstüm.
Sigaranda yandım, dumanında boğuldum,
İçime çektiğim her nefesiyle dövüştüm.