Dövüşken Şiiri - Cem Salih Ün

Cok dovustum
Bundandir dinmek bilmeyen ofkem
Ve huznum o kadar buyuktur ki
Kocaman bir agizla gulerim, ustunu ortmek icin

Bir kin kustuydular ustume, bir kin
Gogsumu yarip kalbimi istediler,
Sesimi verdim
Yokluguma bir tuttular varligimi
Bir cehennem sigdirdim o zaman
İyiyle kotu, dogruyla yanlis arasina
Herkes hakliydi, bana kaldi haksizlik
Kovuldum kavmimden
Ara sokaklarda bir kentin yalnizligina bulastim
Ve cekip aldim yuzumu, butun aynalardan

Cok dovustum
Gogsumdeki kani kurutmadim ben
İyilestirmedim hicbir yarami
Kalbim tum cokluklara inat, cekildi kuytuluklara
Tutamadim
Sonrasi ne hayati kutsayan beklentiler
Ne guzel gelecek dusleri,
Cekildi kuytuluklara, oylesine maglup
Hircinlik kaldi bana, elim yuzum kin bulasigi
Cozdum zamanin butun milatlarini
Engeregin dilini caldim
Yalnizligini destim kentlerin, ara sokaklarinda
Kavimden kavime dolastim
Paramparca ettim butun aynalari
Her parcada kendime baktim
Butun irmaklarimi saldim, yorgunluga inat
Yakalandim sonunda
Bir okyanusa bagladilar beni

Cok dovustum
Yassiz gozlerle baktim, solarken ortancalar
Aldanmadim denizin masmavi yalanina
Ama bulanik bir izdim yalniz, bu dingin okyanusta
Firtinaya yetmedim
Simdi zorlayin gogsumu, yuzunuzden eksik olmasin kizginliginiz
Hakliliginiz bir kirbac gibi şaklasin sirtimda
Akitsin zehrini unutkanliginiz
Ve kusun kininizi ustume, butun kininizi kusun

Cok dovustum
Yakalandim kavimlerin birinde
Bir okyanusa bagladilar beni
Caresiz hakliydi herkes
Bense onulmaz bir yanlislik
Ve butun haksizliklarin toplami