Dövme Gül Şiiri - Celal Hikmet

'değerinden eksiğine bozdurulmuş düşlerden
yalnızca bir dövme gül kalır geriye
dağılmış parçalarını arar
bir Gemiş Zaman tanımı olan
Bütünlüğümüz'
M.Mungan

bir düş çiçeğinin yaprağında yaşıyorduk
akıp giden zamanın gergefinde
yoktu bizden başka bizi anlayan
yoktu yaşam yoktu dua

yangından artakalan harabelerin
en temiz yerindeydik
hakkımızda onca şey söylenirdi
aldırmadık
onca inanç yıkmaya çalıştı saksımızı
yıkılmadık direndik

yoktu bizden başka bizi duyan
yoktu tını yoktu sevap

alışkanlığa dönüşen düşlerde
perilerin kanatlarındaydı kalplerimiz
yaralarımız vardı sadece ellerimizde
ruhumuz bağlıydı bir ağacın dalına
rüzgâra direniyordu sevdamız

yoktu bizden başka bizi seven
yoktu kalp yoktu sızı

al beni götür buralardan
yokluğa as yaralarımı
pişmanlıklarımı idam et meydanlarda
ben seni istiyorum
varsın olmasın gece
varsın olmasın beni anlayan
varlığın varlığımda var ya
gerisi vız gelir bana

anlıyorsun değil mi sevgili
yangınımı görüyorsun

uzat elini geçmiş zamanlardan
korkularımla sar tepkisizliğimi
pişmanlıklarımı at çöpe
gel yat yine omzuma
aldırma tepkisizliğime
korkularıma aldırma
bak
yendim artık onları
esiri değilim artık hayatımın

kaldır kafanı da bak bana n'olur
yakacak delik kalmadı ruhumda
sabır damarlarım çatladı beynimde
yalnızca bir gövme gül
o da senin için

yırt gel artık denizi
anlıyorsun değil mi sevgili
sancımı görüyorsun

hâlâ
yok bizden başka bizi bekleyen
yok beden yok kahır

celâl hikmet
151202 ç.kale