Çoğunluk, bir şey işletip derisine,
Atfediyor, bir de ölüsüne, dirisine.
En mahrem yerinde, komik bir resim,
Ressam olmak varken, kağıt olmak niye?
Ey ahmak, o sanat, senin değil senin,
Böbürlenip kargalar gibi gezersin.
Sen, sade acı çekip, para verensin.
Sanat, ya dövmecinin ya resimdeki gülün,
Hatta sahibinizin; gülün, dövmecinin ve senin.
Kayıt Tarihi : 8.6.2016 14:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!