Nasıl meydan okuduysa büyük ruh Azrail’e,
Değil ölüm,artık yaşam var senin için:
İşkence dolu çırpınış,bir buçuk aya yakın;
Artık hürsün,hem evinde,hem göklerde.
Kendini taçlandırdın,var olanı anlamaya çalıştın;
Sevdiğini sevdin,gerçekten sevgini verdin.
Sensiz ne yapacağım,
Artık bakışlarımla da olsa,kime danışacağım?
Anlamaya çalıştın,yerdiğini yerdin;
Dur durak demeden düşündün.
Sarılmak istiyorum,özleyeceğim;
Bir gün ben de yanına geleceğim.
Uzay çağına romantik damganı vurdun,
Sarstın.
Büyük can karıştı bu sabaha karşı anafora;
Bize el salla,cennette ölüm artık bitti dede!
--
05.03.2004 Cuma,19:24
Tahsin Gülöksüz'ün ölümü anısına (arşivden)
Kayıt Tarihi : 24.8.2004 07:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)