Dosya.x Şiiri - Necdet Arslan

Çöpe atın,tâbirini yalanlayan her rüyayı...
Öykü doğurmaz çünkü uykular.

Gülümse.
Yoksa,alabora oluyor imgelerim.

Serüvendir gözlerine doğru yaptığım her yolculuk..

Ödümü koparma.
Ölüm'ü kopar bir kere de.

Adresini vermedin.
Bari bir daha rastla bana.

Senin kışını delen kardelenim
Sana üşüdüğümden iç çekiyorum.

Koyu bir çizgi çek gecenin altına...
İçimiz erimeyi bekleyen ince sızılarla dolu...

Ateşlere bulandım yine.
Yunamıyorum...

Bahar korkusu var aynalarınızda.
Sırsızsınız

-Görüyor musun,pembe çiçeklerle donanmış şeftali.Demek ki erkenden bastıracak bu yaz.
Hoşuna gittiyse bu giriş,birlikte sürdürelim mi öyküyü?
-
-Niye?

Kim bilir nereye gitti gözlerin.
Ancak sen açabilirsin birden kapanan bu geceyi
Işık battığı yerden yeniden doğar.

Böyle yapma ikide bir

Yoksa,
ölümden de daha fazla yer tutar
içimde yalnızlığın….

Katlanamam…

n.a.