Sanırdım insanlar dostluğu bilir
Menfaat güdene dost diyemedim.
Güven veren dostlar nerde kimbilir
Sırtımdan vurana dost diyemedim.
Kimine can desen neden çor anlar
Dilden, üslubundan muhannet akar
Kalleş olmuş bütün yüzsüz insanlar
Her yüze gülene dost diyemedim
Dost deyirsen dostun bilse kıymeti,
Ta yürekten çeker zulmü zahmeti,
Bulduğun servettir; suçsuz minneti
Yalan konuşana dost diyemedim
Yoldaş,sırdaş desem sesimi duyar
Zor gününde gelir başında ağlar
Cigerin dağlansa dağ gibidir yar
Bende son bulana dost diyemedim
Bu hayatın kime ne faydası var
İnsan birbirini ne diye kırar
Saygılı dostluklar mahşere kadar
Sürsün,kör bakana dost diyemedim
Kayıt Tarihi : 15.2.2019 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)