Dostun Ardından Şiiri - Mansur Yorulmaz

gecenin karanlığında dolanırken avare, pejmürde
aklına gelir miydi sevdiğin nerelerde
maşukuna varınca zonk eder kafaya en zayıf anda
kimseyi, kimseleri takmadığın anın tam ortasında
o an sevdiğinden midir vasıl oluşundan mı biçare hıçkırıklar
duygular Derya olmuş yüreğinde bastırılan fasıllar

hani filmlerde olur ya
en hoş anında ağlar adam
bilmeyenler ben gibi veremez hiçbir anlam
bilmeyiz ki o an en dolu, en hoş ve en boş olduğu anmış
duyguların kabardığı, en derin yaranın tazelendiği anmış
kafa hoş olunca hisler ne de çabuk coşarmış

sevdim seni sevgili hem de en çok seni sevdim
hasıl oluşundan hem ama en çok vasıl oluşundan sevdim
ömür boyu çektirmediğinden dostun hasretini
ebedi dostluğa sebep oluşundan sevdim seni
beni mesud edemedin ama Mesud'a kavuşturdun
Mesud'um söyler misin ya sen mesud musun şimdi..

(Mesud özgür artık, Özgür mesud ol..)