Nede çok kolay kandırılırdım çocukluğumda,
Hep kızardım fırlatır atardım kendimi sokak ortalarına,
Anlardım büyükleri, anlardım küçükleri, anlardım kandıranları,
Gider koşardım yorgan altı ağlamalarıma yalnız ve mutlu...
Beni ben anlamıştı, içimdeki ben içimdeki ihtiyar...
Çocuktum, yalnızdım, anlamazdım, kapımdaki söğüt ağacı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta