Dostumu Özledim... Şiiri - Yasemin Yağmur

Dostumu Özledim...
Her Zaman Yanımda olmasını,
Bir Telefonumla Uçarcasına bana Gelmesini...

Dostumu Özledim...
Ağladığımda Saçma Espirileriyle beni Güldürmesini.
Güldüğümde de o Komik Hareketleriyle Kahkahalar atmasını...

Dostumu Özledim...
Bazen Sırf Rahatlamak için Oturup Beraber Ağladığımız,
Sonrada Kahkahalara çevirip Güldüğümüz Günleri Özledim.

Dostumu Özledim...
Bir Sakarlık yaptığımda Benim Hayranı olduğum,
O Yem Yeşil Gözleriyle Gözlerime Bakarak Kahkaha Patlatmasını.

Ben Dostumu Özledim...
Kafam çok Dalgın’ken tam Araba çarpacakken beni kurtarmasını.
Acil bir İşim çıktığında, Benimle gelir misin? Dediğimde,
hiç tereddüt etmeden tüm işlerini bırakıp Yanımda Gelmesini Özledim.

Evet, evet Dostumu Özledim...
Oruç Vakti Gelince, Sohbetlerimizin Derinliğinden
Anlamazdık ya ne ara Akşam oldu diye. Şimdi yine
Oruç Geldi Dostum ama Yanımda Sen Yoksun...