Dostumsun Şiiri - Mehmet Özkan Özer 2

Dostumsun sen !
Gülünce ;
Suskun bir havayı kahkahaya boğan
Elem gecelerin karanlığını
Bir tebessümle ak’a çalan
Ustam…
Ilık yaz meltemlerinin düşürdüğü ıslık kadar
Niteliksizim şimdi
‘Anlamı yok’diyorsun hiçbir şeyin
Her bir şeyin anlamsızlığı var
Olmayınca yanı başımda
Çaresizlik mi ararsın ?
Bak göğe
Uçlar kadar yalnızım
Ben kendime yanlışım !
Yazdığım şiirlere mi acıyayım
Yoksa seni bir kalemde
Mısraya sığdırdığıma mı ?

Oysa ne çok benzerdi umutların
Benim ilk vazgeçişlerime
İlk sevgiliyi alnından öpüşüme
Ve ilk ayrılığın
‘dokuz nokta dört şiddetine ! ‘
Geçer giderdi gözlerimizden
Birer birer anılar
Alnımıza değen her güneşten
Bir alacağımız olurdu ;
Nice umut dolu baharlar !
Durma ört üstüne bu kara geceyi
Bir ömür beklerim gelişinle cennet güneşi !