Dostumla Giderken Şiiri - Ahmet Kenan Çi ...

Sorular dünyası bu dönen yuvarlak küre
Aklını çalıştır ey dost düş soruların peşine
O sorular götürür seni bir gün hak ehline
Cevap veren çoktur ama soru soran azdır
Cevapların çokluğunda kaybolma çoğu yalandır
Soruların azlığına bakma bir sorunun cevabı bir ömürdür
Düşün ey dost delice düşün kafana sığmasın düşler
Düşünmekten bile korkar oldu nesiller
Bugün korkan nesiller yarın mutlak esirler
Geçmez her gün aynı burası dünyadır iyi anla
Düşünmeyi bile düşünüyoruz artık
Bu düşünmek değil üşenmektir
Bu kafa et parçası değil bir harikadır kullanmalı
Düşün yeter ki imkansız olsa bile
Belki çıkamasan da en tepeye düşmezsin en azından en dibe
Bize düşen düşünmektir düşleri bile
İnsanı yaşatan düşlerdir yalan olsa bile
Düşünenlerle düşünmek gerektir hayalde olsa düşler
Dünün hayalleri olur belki bir gün gerçek
İhtimal varsa işte o zaman vardır insan asıl ​
Yaşamakta bir ihtimaldir ölüme rağmen
Ölümü korkutmalı insan yaşarken
Zira ölümden insan korkmamalı
Yarını da bilmeyiz biz ama kokar mıyız hiç
Öyle sarılmalı insan dünyaya görenler kıskanmalı
Yatanlardan hayır gelmez arkadaş durma boş
Al defteri karala bir iz bırak dünyaya
Kalemdir insana namı veren kılıç meydanda gerek
Asıl er meydanı dünyanın ta kendisidir
Arama daha büyük meydan boşuna
Kılıç bile kaleme büker boyun
Savaşta çekilse de kılıçlar son söz yine kalemin
Kalem bir şey ifade etmez sen oynatacaksın
Bir tarihi belki parmaklarınla yazacaksın
Marifetin en büyüğü sensin insanoğlu
İşte her şey hizmetinde sen ise olduğun yerdesin
Beklediğin günler sana gelmez sen gideceksin
Her gün yep yeni bir dünya çizeceksin
Dünya sana uymazsa sende ona uyma
İnadı bırakma sakın sivrildikçe sivril
Yumuşak yanın olmasın acıtırlar seni
Kendi yolunu çiz başkası bilemez bir iz
Korkma ölümden giderim diye
Bin yıl kalınacak yer değil dünya isteme sürekli kalmayı
Sen kalemini oynat o zaman o da ister seninle olmayı
Bazı bedenler sığmaz kabire inan bana
Akıllardan gönüllere süzül çıkma sakın
Nesiller duysun senle gurur
Varsın desinler kim bu deli dumrul
Öyle bir köprü kur ki geçenden al beşi geçmeyenden ise onu
Herkes geçmek zorunda kalsın köpründen
Cehalete açılan köprüler ihtişamına aşık olsun yıkılsın
Fakirleri unutma ama onlara da et müsade geçsinler ücretsiz
Ölüm her insanı öldürmez çağlar gezdirir
Toprağa gitmek kaderimizse akıl etmektir vazifemiz
Biz vazifememizi yapalım kalmayız neticesiz
Unutma bir gün buluşuruz cümlemiz