Dostuma Şiiri - Mattov Vld

Ne sabahı bekledim ne yaşamı

Ölümüdür beni hayatta tutanı

Soguk odalarda geçmişi hatırlar dururum,geçmiş çagırıyor beni

Günlerin geçtigini zannedip yılların geçtiginin farkına vardım

Geç kalmışım aslında onca yaşanacaklara

Dostum vardı bir zamanlar

Bomboş duvarlara bakıp anlatıyorum

sadece onlar dinliyor beni

Ben kendimi bile dinlemez iken

Ben bu dünyadan değilim insanlar birbirini sırtından bıçaklıyorken

Sadece tek kalan sabrım bir ip

Dayanacak tek gücüm ittirebilecek bir sandalye

Onada bir cesaret gerek

Söyle bana ne zaman bitecek bu esaret