Dostuma Şiiri - Muharrem Üzümlü

Dostuma

Dostum koyma beni darda
Güzelim salma beni derde
Bağrımda eşmesene yara
Gönlünde vermesen de yer.

Sana sunmuşum ben özümü.
Red eyleme benim sözümü.
Sana sarılmışım sıcaklığımla.
Kondur mutluluk öpücüğünü.

Artmaz azalır bak sevgi dostluk.
Böyle çekingen ve korkaklıkla.
Dayanamaz sevgi, naz ve kaprise,
Dost dediğin olmaz egoist ve aksi.

Dudakların titriyor istekten.
Avuçların içi soğuk soğuk ter,
Bırak silsin elim elindeki teri,
Silsin ellerim yüzündeki teni.

Bırak hissetsin avuçlarımız,
Avuçlarımızdaki o sıcaklığı,
Alsın tendeki dost elektriğini,
Sen ve ben tek sarhoşçasına.

Dostum bu diye tutunmuşken,
Bil değerin kadrini kıymetini.
Sana gönül kapısını açmışken,
Anla dostun sevgisini sevisini.

Var yüreğimde artık namın,
Dost dediğin çeker her gamın,
Sana sundum ben arzu halım,
Red eyleme dostunun isteğini.

Dost acılarda,çilelerde gerekli,
Dost histe,aşkta sevgide gerekli,
Dostluk beyinde tende yer etmeli
Dost anlaşıp paylaşmakta gerekli,

Vermezsen sen naz edip kalemini,
Yazmayıverir sonra şairde şiirini.
Sevmeyene şair şiir mi yazar hiç.
Paylaşmayana dost mu seçilir hiç.

Dostluk katlanmaksa beraberliği,
Sevgi paylaşmaksa seviyi sevgiyi,
Dost dostu için delmezse dağı taşı,
Olmaz öyle dostluk, koyarsa sınırını,

Dost; kışta,dertte, darda gerekli,
Dost; zor günlerde daha gerekli,
Kötü günlerde olmamışsa eğer,
İyi günde de olmasın, ne gerekli

Yakınlığı, sevgisi yürekte istekli,
Öpmesi öpülmesi sıcacık değil mi.
Dost yanarken sen yanmazsan,
Böyle dost dosta ne me gerekli,

Gönlünün baharı açmış yemyeşilken,
Dostun isterken girmemişsen bağına.
Kırılıp hazan olduktan sonra dudağıma,
Gelmen,öpücük kondurman ne gerekli!

12.04.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi