Dostuma Şiiri - Barış Karagöz

İnsanlar çift yüzle dolaşır artık
Dün yüzüne gülen, bugün sana kin güder
Dün elini tutan, bugün eline diken batırır
Sevmeler öyle adi ki bugün
Herkes değil ama çoğu mevsimlik sever
Menfaat kuşatmıştır yürekleri
Seviler yalandır, sevenler talan

Sen ki saflığın simgesisin
Sen ki sislerin ardındaki ışıksın
Sen ki köpek karanlıklarını,
Ölüm sessizliklerini dağıtan pınarsın
Söyle bunca acı niye
Reva mı payına düşen bu mutluluk?
Daha baharındasın ömrünün
Kardelen cesareti saklı solunun içerinde
Ama dur
Mücadele edeceğin emelde sana yaraşmalı
Öyle kolay olmamalı sevmek eylemi
Eyleminde gururu, onuru olmalı
Öyle boyun bükmemeli dostum
Ağlasa bile sessiz ağlamalı

Şimdi boyun eğmeyi öğret umutsuzluklarına
Duygularının sel olma ihtimalini de göze al
Ve yüzmeyi öğret kalbine
Unutma
Sevmek beceri değil yürek ister
Sen yüreği olanı sev