Mor kır çiçeklerinin üstünde sis
Yok belki meraklı bir buluttu yere inen
Damlalar hafif bir şarkı söylemişti besbelli
Rüzgar ulaştırdı sesini ağaçların
Birleştirdi yüreklerimizi aynı rüzgar
Son kanat çırpışındaydık kelebeklerin
Beklerken evine dönen nazli ay'ı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta