“Dostuma” Şiiri - Müjde Soytürk

'Dostum'
Derdim sana bir zamanlar.
İçi boş değildi bu kelimenin;
Günlük akide şekerleri vardı içinde,
Bir de haftalık umutlar.
O zamanlar engin küçücük otlardık.
Azıcık parladı mı güneş hep yazdı,
Yağmurlar pek kısa gökyüzü beyazdı.
Kalbini tamamen açsan ne olacak
İçinde ancak bir iki nar, biraz kiraz vardı.

Bir nehir böldü bizi tam ortamızdan.
Akide şekerleri Rüstem Ağa’ya sus payı,
Haftalık umutlar eczacı kalfasına paket kağıdı oldu.
Bir bir öğrenildi narın ekşisi, kirazın kurdu.
Sen insanlar için bir hiçken
Onların düşünceleri, en büyük prangan oldu.
Utanmayı öğrendin gün
Yargıladığın gündü.
Ayrılık vakti ise
Bir dosttan duyduklarının ağır geldiği gün oldu.

Yanıt vermeyi değil, kaçmayı
Üzerinde düşünmeyi değil, yok saymayı
Yeniden yapmayı değil, olanı yargılamayı seçtin.
Kolayı seçtin sevgili dostum.
Sen hazır değilsen kapıları açmaya,
Giremem.

Zaten burada kalmam daha iyi,
Dostluk, birliktelikte değil
Ayrılıkta gizli değil mi?
Nasıl istersen öyle olsun!
Kırıklarım camdan değil candandır,
İyileşir.
Özlemlerim körü körüne hiç değil,
Kimin için olunacağını bilen türdendir.
Sevgimse her zaman olduğu yerde,
Asıl sendedir.

Müj, 24.04.06