Dostuma Şiiri - Abdulkadir İlyas

Irak elden sana geldim kırık halde kanadım kolum
Bana olan oldu bitti bari sen yıkılma dostum
Kulak vers esiz sesime ben biçare garip kulum
Aldanma yıkık duruşuma yüreğe inen kör kurşunum.....

Kalmadı güven dünya yüzünde dostluk esir en derinde
Yunus Emre'min Mevlana'mın kan sızar oldu yüreğinde
Rabbim kardeş olun dedi kim dünya yüzü görende
İnsanı tanımak hayal oldu kardeşler birbirini öldürende.......

Ne ağlayan ne gülen kimse olmaz dert gelince
Ağıt yakanın sevenin artar sen son sözün söyleyince
Derdim bitecek sanıp aldanma yolun hakka erince
Sığmaz içine yaşadıkların kazılır da mezarın derince...

Niceleri düşman bilip sözüme kulak asmadılar
Niceleri kapıları yüzüme çarpıp kendi sonun hazırladılar
Vakit geldi de gidenler gitti kalanlar kalakaldılar
Çare getirmedi ki yalvarmalar geri dönemeyip ağladılar....

Mutluluk yanlız sende arama onu herhangi birinde
Huzur olmaz gün yüzünde varsa gönlün her birinde
Anlarsın elbet sen de beni geç kalmaman temennimde
Zaman geçirmeden açardım gözüm olsam şu an senin yerinde,,

(2005)