Dostuma Şiiri - Ziya Nizam

-ibo’ya-

Hani bir zamanlar
Hani dertlerin az olduğu zamanlar
Şöyle bir gerinip
Sabah güneşine karşı
Akşamdan kalma bir akşamı
Uğurlardık ya yeni güne.
Şimdi sanki mutsuz gibisin.
Hey; ne oldu sana böyle be.
Niye bıraktın kendini?
Al,yak bakalım şu sigarayı
Al al çekinme,son sigaram değil.
Çek şundan da bir fırt.
Rakı tabi,ne sandın ya.
Susuz içiyoruz bu aralar,
Parasızlıktan suyumuzu kesti belediye.
Olsun rakı alacak paramız var ya
Sekte sarıyor meret.
Anlat bakalım nedir derdin?
Dostlar mı gitmiş,
Hayat mı kıçına bir tekme çekmiş.
Sen salmazdın kendini böyle
Ne oldu sana anlamam ki.
Bakın şöyle etrafına,
Sen deniz çocuğusun
Açsana gözlerini,bak deniz karşında.
Deniz mi dedim ben?
Hay dilime biber…
Senin deniz gözlü bir yarin vardı değil mi?
Hatırlattım,daha da efkarlanacaksın şimdi.
Hadi neyse vur bakalım
Şerefine…
Şerefler de şerefsiz olmuş ama
Vur hadi vur.
Saat daha erken,
İki büyüklük yolumuz var daha.
Yaa…
Yapma böyle
Bırak şu karamsarlığı bir kenara.
Silkin şöyle bir,kendine gel.
Benim hayat dolu dostumu
Bildiğim,tanıdığım neşeli insanı geri ver.
Ulan,böyle ağlamaklı içmek istesem
Bir meyhaneye gider
Somurtuk birini bulur
Kusana kadar içerdim.
Sen öyle misin ya dostum?
dertlerini bile gülerek anlatırdın
Hadi,gel kendine de
Şöyle feleğe bir sille vuralım bu gece.
Aşkları,ızdırapları,beklentileri hep unutalım da
Gel kendimiz olup
Doya doya gülelim bu gece.

26.09.2000-Salı
21:21 Etimesgut Ankara(nöbette)