Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Nasılda dost sıcağı....hissettirdiniz...teşekkürler...
usta gönlüne sağlık.
Bu yoğun ve hüzünlü şiirinizi okuduğunda, mutlaka bir ses gelecektir. İçinizi olduğu gibi akıtmışsınız dizelere. Tebrik ediyorum. Saygılarımla....
Benim,''Hah işte şiir'' dediklerimden,yoruma ne hacet..kutlarım
insanı düşündürüyor siiriniz..
yureğınize sağlık... acı hazlar için..
sağlıcakla kalın..
nevinka.
guzel ve anlamli bir siir, ve herkesin okumasini dilerim......tsk'ler...
Dost eline vardim, dost elinden tuttum.... Kirk yil once ictigim kahvenin kokusu vardi ustunde... yanirlara bastik beraberce, kocunduk, kocunduk!
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta