Dostum yoksulluk ! Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Yoksulluk arkadaş oldu, bırakmaz
Ne terkedip gider, ne küser kızar.
Ölsemde kurtulsam, der ki gerekmez
Kuruntu olarak kalbime sızar.

Dara düşsem hemen neşeyle dolar
Sarılır boynuma yüzümü yalar.
Eğer kazanmışsam saçımı yolar
Kaydırır tipimi değdirmez nazar.

Ne kadar koğsamda yine benimle
Bütün ömrüm ile ayım, günümle
Ya vicdanla oynar, ya da dinimle
İllâ; birisinden birini bozar.

Ey yoksulluk sana nettim neyledim?
Bir cahillik edip dostluk eyledim
Halden bilin diye size söyledim
Yok sa bu dostluklar uzar mı uzar.

Nasıl? Et tırnaktan ayrı olamaz
Yoksullukta asla bensiz kalamaz
Durmuşoğlu belki fırsat bulamaz
Elde fırsat varken derdini yazar.