Dostum Yalnızlık Şiiri - Mehmet Hüseyinoğlu

Yaşam dediğin çıkmaz sokakta,
Dolandım durdum ömür boyunca,
Dost aradım hayat yolunda,
Bulamadım kaldım yalnız başıma.

İnsanoğlu arar bir dost yüreği,
Paylaşmak için sevinci ve kederi,
Yalnızlık Allah’a mahsus doğrudur amma,
İnsanda kalıyor yalnız Dünya’da.

Emeklerken var annen ve baban
Onlar da göçerse fani Dünya’dan,
Yetim öksüz olur namın Dünya’da,
Kalırsın bir başına çıkmaz sokakta.

Dünya kalabalık ahir zamanda,
Ancak bulunmuyor gerçek manada,
Sırrını vereceğin bir Âdemoğlu,
Sırtını döneceğin bir Âdemoğlu.

Kendime dost oldum yok bir başkası,
Anlamaz beni benden ötesi,
Ruhumda bulunan derin yarayı,
Yarama tuz basar gösteremem ki.

Derdimi anlattım kendi kendime,
Satmadı beni bir başkasına,
Sırrımı anlatmaz eşi dostuna,
Yalnızlık güzelmiş onu öğrendim.