Dostum Stelio Şiiri - Zerrin Oktay

Sen ölürken ben...
konforlu bir trenin içinde
akıp giden anıları izliyor
ve özlüyordum sadece...

Sen ölürken ben...
odamın bir köşesinde
sana mektup yazıyor
ve yaşıyordum sadece...

Sen ölürken ben...
o sevimli sokaklarda
ve korudaki patikamızda
yürüyordum sadece...

Sen ölürken ben...
kocaman bir sincaba bakıp
'muhteşemsin! ' diye haykırıp
gülüyordum sadece...

Sen ölürken Stelio,
karşıki taraftaydın...
ve ben... giden can dostuma
ağlıyordum sadece...