Dostum Sahlep Şiiri - Şamil Nart

Ben seni soğuk kış gecelerinde bekledim.
Her seferinde uyuyakalsamda hiç vazgeçmedim senden.
İçim dondu titredim ama ben hep seni bekledim.
Her akşam üşüyerek saf tutardım pencerenin arkasında.
Bilirdim gelirdin hep aynı saatlerde.
Sokağı baştan sona kolaçan eder çeker giderdin.
Uğramadık kapı çalmadık zil kalmazdı.
Her gelişinde aynı adam tutardı ellerinden.
Bakardım sana usul usul iç geçirerek.
Donakalırdım ağzımdan yekpare bir kelime çıkmazdı bizim Kapıya dayandığın zamanlarda.
Sonra yine ardından bakakalırdım sen giderkeken.
Hep sıcaklığın gelir aklıma gidişinin ardından soğuk kış gecelerinde.
Üzerine tarçın dökülmüş bir fincan içerisindeki hapsolmuş halin.
Dudaklarıma götürürken üzerinde tüten buharın.
Her içime çekişimde keşke hiç gitmessen hiç bitmessen deyişim.
Ben seni soğuk kış gecelerinde bekledim.
Ve şimdiden oturmuş yarınki gelişini bekliyorum.........