Dostum Kalem Sırdaşım Kağıt

Sordum kaleme nedir bu sürekli
Yalnızlıktan suskunluktan
Sessiz çığlıklardan bahsedişin
Nedir böyle kağıda döktüğün serzenişin
Dertler vurmuş mu kıyıya
Köpük köpük dalgalar eşliğinde
Denizin hışırtısı ayın loş ışığı
Ve bir de sen varsın kalem
Şimdi söyle sen misin yazan
Yoksa ben miyim senin eşliğinde ağlayan
Ya sana ne demeli beyaz kağıt
Kalemin üzerinde Raks ettiği
Dertleri nasıl taşıyorsun
Hiç mi yorulmadın
Hiç mi tükenmedin
Hiç mi dolmadın
Kenarındaki nemi hissediyor musun kağıt
Gözümden dökülen yaşı
İmza niyetine bağrına mı basıyorsun
Ben suskunluğun girdabında boğuluyorum
Ben susuyorum içim konuşuyor
Ben susuyorum içim kan kusuyor
Bu nasıl susmaktır anlamıyorum
Ve yine susmak istiyorum
Düşünmeden konuşmadan ağlamadan
Sadece susmak istiyorum
Kendimle bile konuşmadığım
Şeyleri yazma artık kalem
Gözyaşlarıma yatak olma
Sen de artık kağıt
Ben susuyorum ve sizi
Masamın kenarına bırakıyorum