Dostum gitme zamanı bu şehirden

Yokluğun ne dayanılmaz şeymiş
Seni tanımadan seni sevmeden önce
Bilmezdim böyle acı çekeceğimi
Bir dostum vardı adı yanlızlık
Gülünce gülüşüme kapılan
Ağlayınca omzumdan tutan
Bilmezdim böyle acı çekeceğimi seni tanımadan seni sevmeden önce
Sen;
Hani yağan karlara inat açan kır çiçeğim
Rüzgarlara kapılan bulutlar gibi
Kaçamadım senden vazgeçemedim
Bir başka hayatta bir başka zamanı yaşadım
Her yerde sen herşeyde sen
Açan leylaklarda
Masumca göz kırpan güllerde
Ve de özgürlüğe kanat çırpan kuşlarda
Her yerde sen herşeyde sen
Bilmezdim böyle acı çekeceğimi seni tanımadan seni sevmeden önce
Yine geldi yanlızlığım
Oturdu işte yanıbaşımda konuşuyor benimle
-dostum gitme zamanı bu şehirden
Lakin;
Geride sana bırakacağım hiçbirşeyim yok
Yaşanılan birkaç güzel anıdan başka
Çaresizliğim her tarafta
Gidişim kadar gerçek
Ve yanlızlığım kadar sade
Ne çok istedim
Birlikte yıldızlara bakmayı
Uzanıp gökte bulutlara dokunmayı
Biliyormusun sevgilim,
Aldığım havanın tadı yok,
Ve artık
Yok yok nidalarınıda duymuyorum
Üstelik sigaramda bitmede
Şu son satıra birde hasret eklenmede
Ey yar,
Yürekte yine yolculuk vakti
Nerde bu durak nerde bu liman
Bilmem kaç şehir daha gezeceğim
Ve bilmem kaç şehir daha seni arayacağım
Bilmezdim böyle acı çekeceğimi seni sevmeden önce
Yanlızlığım geldi
Anlamalısın
Gitme zamanı bu şehirden