Dostum Diyenler Sattı Şiiri - Zeki Günay

Doğruları söyleyince hep beni taşladılar,
İki savcı ve hakim, şeytanı alkışladılar.
Şeriat ile kalktım mahkemeden dışladılar,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Onca yıl uğraştınız beni kandıramadınız,
On beş fetonun askeriyle yıldıramadınız.
Şerefimin üzerine şer konduramadınız,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

İfade mi çakallar ben çıkarken okumuşlar,
Temize çıkmak için, iyi senoryo kurmuşlar.
Saydığım bu itler, fetonun köpeği olmuşlar.
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

İkametim belli, sıkıyorsa gelin beklerim,
Yerin yedi kat altına, sülaleni eklerim.
Beni kuyuya itilmem, ben sizi itiklerim,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Kim lidere şiir ister, kimler eder hakaret,
Benle uğraşmayın, başınıza gelir felaket.
Masum olan hayvanlara, kim verdi zehirli et,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Dokuz yaşından beri ne yaşadım bilmezsiniz,
Pusuya yatanlar, erkek gibi gelemezsiniz.
Şerefsizsiniz, bir mermiye bile değmezsiniz.
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Hakim savcı el açmışta, falcı falına bakmış,
Esrarcı şarapçı, hakim beye ışığı yakmış.
Bu dünyada iki savcı iki hakim yavşakmış,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Çektiğim çileyi bilsen aklın hayalin durur,
Ekmek yedirdiğin kişi, seni sırtından vurur.
Kalbime bir milim kala, acının izi durur,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Namaz kıldın diye tekmeyi atarlar sırtına,
Elinde Kuran olursa, kola çarpar fırtına.
İşkence ederler, bağır sen yırtına yırtına,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

Kul Zeki'yem kime güvenip kime nasıl kansın,
On iki yaşında dediler, kazanda kim yansın.
Ölmedim ki ayaktayım düşman uykuya dalsın,
Kırk yıl acıyla yaşadım, dostum diyenler sattı.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY