Dostum Dediğim Şiiri - Salih Özalaşan

Dost, dost diye çokça boğuldum gözyaşına
Her döndüğümde arkamı, bıçağı yedim sırtıma
Kader şimdi seni çıkardı benim karşıma
Bilirim ki “Mehmet” asla ihanet etmez dostuna
Bir kardeştir, yüreği yüreğimle bir atar
Yıkılıp düşsem yerlere, beni ilk o kucaklar
Aramızda olsa da aşılmaz sıra dağlar
Canım acısa, bilirim Mehmet’inde canı yanar
Canıma candır, kanımdan kan misali
Bilirim ki oda bir kardeş bilir Salih’i
Sanırım bende yendim, sonunda kör talihi
Benimde bir dostum var açabileceğim kalbimi
Adana Seyhan’dır onun mekanı
Belki haritaya baksa bulamaz Bursa Akçaları
Ama biz yok saydık aradaki dağları
Ben bilirim o bilir bizi bir nebze kıranı
Merttir sözünü hiç esirgemez
Ben onu çok severim, ama o beni benden az sevmez
Dilerim bu dostluk mahşere dek bitmez
Yüreğimiz bir atar aramıza kolay, kolay girilmez
Sözümüz birdir, özümüz birdir
Bizde ser verilir sır verilmez
Böyle bir dost dostlar başına
Salih’in sırtı asla yere gelmez

“ Tek dostum Mavardi’ ye armağan”
Yazım tarihi 05-04-2003 Saat 13,30
Salih ÖZALAŞAN