Dostum Bulut Şiiri - Kamil Mehmet Tuncer

Üzülme kaldır kafanı bak buraya
Doğduğun günden beri burdayım
Sevinçinide, üzüntünüde bilirim
Seni mutlu edecekse, eğer;
Ben onlara seni hissettiririm

Gece ışık söner mum yanarsa
Çakarım şimşeklerimi,yıldırımlarımı
O ürkütücü ışıkla söner mumlar
Yeniden yanar lambalar
Sonra korkunc sesimle
Sallarım tüm bedenleri
O senden af dileyene kadar

Gündüz el eleyse
Gel gör beyaz halimi
Dönüşürüm griye, siyaha. Yetmezse;
Sel olur akarım üstlerine
İstersen dolu olurum
Herbiri ceviz büyüklüğünde,
Düşerim tüm şiddetimle başlarına
O senden af dileyene kadar

Hiç aydınlık gün göstermem
Mehtabı bile unuturlar
Yıldızlardan fal tutamazlar
Otururum Güneşin,
Ayın ve Yıldızların önünde
O senden af dileyene kadar

Anlıyorum seni aptal
Bükme boynunu boş yere
Sen istemezsin bunları
Bende bıraktım, açık olsun yolları