Dostum Şiiri - Yasemin Kurt

Dostum,
Bu mektubu tüm samimiyetimle yazıyorum sana,
Seninle yaşadığım her anı anımsayarak,
Sözlerin halen kulağımda,

Dün buradan ayrılıp giderken sen uzaklara,
Ben üzüntümle savaşıyordum.
Sen görmeyesin diye,
Senden saklayıp içime atıyordum.
Oysa senin her attığın adım benim için,
Başıma inen taş darbesi gibiydi.
Yüreğimin içinde patlayan yanardağ misaliydi.

Dostum,
Bana öğretiklerin halen bende saklı,
Unutmam ve unutmayacağım onları.
Hayatı sevmeyi,
Hataları afetmeyi,
Her zaman iyi olmayı sen öğrettin.

Şimdi uzağımda olman birşey değil,
Uzaklar bile aşamaz sana duyduğum sevgiyi.
Arkadaşlığı sen sevdirdin,
Nasıl yenilirim şimdi?

Şuan oturmuşum, eski hatıralar önümde.
Çocuklar gibi şen şakrak,
Hatıralarım sallanıyor göğün uçsuz bucaksız maviliğinde,
Sende görebiliyor musun benim gibi dostum?
Candan isterse insan hissedermiş.
Hisset dostum,sende içine çek kokusunu.
Özlemlerim sana rüzgar olup uçsun çiçek çiçek,
Yeter ki sen de beni özle.
Ben öyle özledim ki seni.

Dostum,
Mektubumu bitirdiğimi zannetme,
Bitmez bu özlem dolu satırlar.
Ne kalemler yeter,nede saatler,
Sen ve ben ayrı olsak da,
Beraberiz hayatta.
Yeter ki sen beni.
Ben de seni unutmayayım.