dostluk nedir dediler
güven dedim
sevmek dostum dediğini
uzak bile olsak
aynı gözlerle bakabilmek
aynı sözlerle konuşmak
ağladığında omuzunu uzatabilmek
aradığında yanında olabilmek
ona can olmak
acısını içinde hissedebilmek
sevincini yüreğinde duyabilmek
daha sözünü bitirmeden
anlamak dediğini
istemeden verebilmek
beklemeden sevebilmek
düşerse yanında olabilmek
sımsıkı sarılabilmek
konuşmadan anlaşabilmek......
ne mutluyum ki varsın diyebilmek.........
çocukluk arkadaşım can dostuma hitafen
iyiki varsın canım uzakda olsan hep yanımdasın
acın benim acım..........
31/11/2004
Asuman DurbinKayıt Tarihi : 17.12.2004 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kocaman bir karışıklığın içine düştüğümde,
Doğrulardan da, yanlışlardan da vazgeçtiğimde...
Durduğumda, bir yere gitmediğimde
Ya da arkama dönüp bakmadığımda, son sürat uzaklaştığımda...
Dört yanıma yüksek duvarlar örüp, ayaklarıma kalın zincirler bağladığımda,
Ya da duvarlarımı yıkıp boşluğa ağladığımda,
Soracak sorum, aradığım cevap varken, kımıldayacak gücüm olmadığında...
Öylece kalakaldığımda yani.
Öylece... Kalakaldığımda...
Körfez’den esen rüzgara yüzümü vermek,
Marmara’yı uçurmak, billur yapıp savurmak ve
mutlaka serinlemek gibidir bir dostla konuşmak.
Bu ne büyük bir nimettir...
Hani bir “gel”inize bakar yanınızda olmak için.
Belki konuşmak, belki saatlerce susmak için.
“Var”dır.
Bilirsiniz.
“iki eli kızıl kanda olsa” çıkıp gelecektir, eminsinizdir.
Bunu bildiğinizden hayat üstünüze, üstünüze geldiğinde,
kirpi gibi dikenlerini çıkarmak, kaplumbağa gibi kabuğuna çekilmek ya da
derin su balıkları gibi en
derinlerde bir kaya dibine gizlenmek yerine;
Dosta sığınır insan.
O yüzden “iyi ki varsın” dendiğinde, dudaklar değil, yürektir konuşan...........
Dost...........
'Alıntı'........
TÜM YORUMLAR (2)