Dostum Şiiri - Kuzey Okumuş

Yalnızlığım sinmiş odanın dört bir duvarına,
Yosun tutmuş hislerim açığa çıkmış.
Âlet edilmişim meğer günahlarına,
Zihnim de âdemlerin infazları kalmış.

Beni tevekkeli gayelerle yargılama, dostum,
Yalnızlığıma yalnızlık katma, gel.
Beni hayal dünyanda sorguya çekme, dostum,
Her şirrette vardır bir emel.

Benim gülebileceğim çok arkadaşım vardır,
Ama ağlayabileceğim, hiç.
İlişkiler hayalperest gönüllere bağdır,
Ama bazıların da yoktur ki bilinç.

Bazen içimdeki süveydalarla arkadaşım,
Bazense sükût akşamları uğrar.
Sağolsun, meyus benim en iyi sırdaşım,
Sanırım ben de hâlâ umut var.