Dostum Şiiri - Hekim Çizik

Biz seninle dağlarda gezerdik dostum
Bu sesizlik yakışmaz sana konuş dostum
Göğüsümüzde çapraz bağlanmış fişekler
Yürüdük seninle namerdin üstüne dostum

Lakin şimdi yatmış sesin çıkmıyor artık
Susmuş sedan türkülerin söylenmez artık
Elinde silahınla şu dağlarda gezmez oldun
El tetikte düşmana çatmaz oldun artık

Ey dostum akan bu kan senin kanın mı
Kurşun mu yedin namerten yıkılıp kalmışsın
Takatin bitmiş ve gözlerinde yaşlar süzer
Ağlamak yakışmazdı o gözlerine dostum

Bir pusuda vurdular dostumu hiç acımadan
Düştü bir dağ gibi dostum yıkıldı yere
Bırakmadı tüfeğini sarılıdı sımsıkı elleriyle
Türküler söyleyen dili susmuştu kalmıştı öyle

Ey anam duymadın mı dostumun feryatlarını
Göğsüne saplanımca kurşun hiç hisetmedinmi
Sesiz feryadında boğulup kalırken öylece
Söylese anam sen duymadın mı feryatlarını

Kalmıştı bedeni sahipsizce dağlarda mahzun
Aslanım derdin baban hani nerde yavrun
Kopardılar aslanını en güzel kokan bir gül gibi
Dağlarda kardelen oldu sahipsiz kaldı yavrun

Ve öylece göçüp gitti benim can dostum...

Hekim Çizik