Dostum Şiiri - İlhan Kırca

Sevda denilen püsküllü bela
Akılla birarada olmaz be dostum
Beş duyu bir tamam sanma yerinde
Göz görmez kulak duymaz be dostum

Bir kuş ormanını verirmi ateşe
Bilmezm alevlerin içine düşe
Dermi nispet için yaktım güneşe
Kuşlar şeytana uymaz be dostum

Her daim güleç olsada yüzü
Birzamanlar bambaşkadır gökyüzü
İnsana uçacak gibi gelsede dizi
Ayaktan kanat olmaz be dostum

Dilediğin yerden sen akıl iste
Yön belli olmaz dumanda siste
Heves ölür gider umutlar yasta
Her ok hedefi bulmaz be dostum

Rüzgarın yoksa yelkenleri açma
Vefasız olma hatırdan geçme
Muhannetin suyunu ayranını içme
İnsanlık adamlık bilmez be dostum

Asil olmayanlar bilmez usulü arı
Sırtıyla midesinde dünyanın varı
Ruhları rahmetli etleri diri
Doğrular saklanır.ölmez be dostum

Sözlerimi kuru palavra sanma
Durda düşün boşuna yanma
Kanca ucundaki yeme aldanma
El bedava yem vermez be dostum

Kolaya kanıp ucuza gitme
Tuzağa düşme hacize gitme
Kanma sanma aldanma etme
Akıl her şeye ermez be dostum

Yormuştur bizi dağların yokuşu
Kandırmıştır şeytanın sahte gülüşü
Yedikten sonra yüreği nedeyim inişi
Ölmeden ağrılar dinmez be dostum

Hayat beni çapraz ateşe aldı
Dostlar hayelleri umudları çaldı
Körol dünya sende ahım kaldı
Kimse derdini bilmez be dostum

Saklarım gözyaşım akar içime
Boşuna karlar yağmadı saçıma
En çok inandıklarım gidiyor güçüme
Ölmeden dertler bitmez be dostum

Bakarsın yeşiler allar küfe karışmış
Bülbül göçmüş güller yılana alışmış
Demek bal arısı beyhuda çalışmış
Kimse boşuna yanmaz be dostum

Bilse aklın uçup gittiğini
Her şeyin dağılıp olup bittiğini
Ne varsa çalınıp batıp gittiğini
Kimse aldanıp kanmaz be dostum