Dostum Şiiri - Kemal Doğanay

Sen gittiğin günden beri,
Yıldızlara bakmıyorum.
Karanlıklar arkadaşım,
Işıkları yakmıyorum.

Vurgun yedi şu yüreğim
Kabul olmuyor dileğim
Bükülmez oldu bileğim,
Kimseleri takmıyorum.

Fallarda kaldı umudum
İçiyorum yudum yudum
Sabah akşam hep uyudum,
Sokaklara çıkmıyorum.

Felekten çok tokat yedim
Bu nasıl iş bilemedim
Bir gün olsun gülemedim,
Susuz kaldım akmıyorum.

Sarmaş dolaş gezecekmiş
Gözlerini süzecekmiş
Bile bile üzecekmiş,
Hiç kafama takmıyorum.

DOĞANAY’a sordum; Kimsin?
Bizi diyen yakın gelsin
Gülmeyen yüzlerim gülsün,
Yollarına bakmıyorum.

Kemal DOĞANAY