Sevgiler alabildiğine dolu,
Bulutlar alabildiğine yüksek,
Dosta çıkar şu yokuş,
Havada dönüp duran kuş,
Baharla açılan çiçek,
Nefeslenmeye durduğum tümsek,
Testisinden su içtiğim bacı;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta