Dostum Şiiri - Abbas Paksoy

Dostum

Hayali, aklımdan gitmiyor.
Taş üstünde, çiçek bitmiyor.
Koyunları, kimse gütmüyor.
Hayal, para etmiyor, dostum.

Çocukken, hayal kurardık.
Ruhumuzu, göğe salardık.
Gençliği de, boşa harcadık.
Hiç paramız olmadı, dostum.

Bir ömür, kısmeti beklerken,
Yaşımıza, hep yaş eklerken,
Yavrumuz olmuş, nen beklerken,
Onlarda, nen istiyor, dostum.

Hepimizin, niyeti aktır.
Bizlere sokulan, nifaktır.
Kim olacak, bizlere doktor.
Paran yoksa, olmuyor dostum.

Hastane, hapishane dolmuş.
Kötülük, başımıza kalmış.
Bütün şerler, bizlere gelmiş.
Para diye koşarken, dostum.

Ararken, helal kazancını,
Yakmışız, bunca insan canı,
Ahret de tutar, bunun kanı,
Para; ahret’e, gitmez dostum.

Hayalden, belimiz bükülmüş.
Ecel, karşımıza dikilmiş.
Paksoy’un, umudu yıkılmış.
Parada kurtarmıyor, dostum.