Dostum Şiiri - Sezayi Tuğla

GELİN, KİRPİ GİBİ OLALIM Dostluk ve arkadaşlık ilişkileri; İşte bizi kimi zaman duygulandıran, kimi zaman hassaslaştıran, kimi zaman da sitemli kinayelere beleyen bu duygulara değinmek istiyorum biraz. Nedense çoğunlukla ilişkilerimizde ölçüyü bir türlü ayarlayamıyoruz. Veya kıvamında tutamıyoruz. Bir bakmışsın, yediğimiz içtiğimiz bir olan arkadaşlarımızla küsülü olmuşuz. Her zaman beraber yürüdüğümüz yolumuzu bile değiştirmişiz bakarsın. O kişi hele hele çok sevdiğimiz bir arkadaşımızsa, çocuksu tavırlar takınarak, muhatabımızın bize gelerek özür dilemesi gerektiği bahane ve sebepleri önümüze dökülüverir. Taraflar barıştırılır, kucaklaştırılır. Bu kavuşmaya sebep olanlar mutluluktan uçarlar adeta. Bir müddet sonra unutuluverir müsebbipler. Varsın unutulsunlar, diğerlerinin mutluluğu, onların da mutluluğudur olgun düşünen kişilerce. Dost ve arkadaş seçiminde gösterilmesi gereken titizliği hepimiz çok iyi biliyoruz. Belki de, bir ömür boyu sürecek olan dostluklarımızın korunması için aynı titizlik ve hassasiyeti göstermemiz boynumuzun borcu olmalı. Lise sıralarındayken, müdürümüzün anlatmış olduğu bir misali sizlerle paylaşmadan geçemeyeceğim; (Bu arada, 1969–72 yılları arasında, Gemi Yapı Meslek Lisesi müdürüm Sayın Hamdi Karahasan’ı rahmetle anıyorum.) Adab-ı Muaşeret dersinde, gerçekten bize çok güzel bir “ders” vermişti o güzel anlatımıyla; “Çocuklar, dostluk ve arkadaşlık ilişkilerinizde, daima kirpileri kendinize örnek alın. Yağmur yağarken nasıl ki insanlar koşuşarak bir saçak veya tente altına toplu halde sığınıyorsa, kirpilerde aynı şekilde yağmurdan korunmak için bir araya toplanırlar. Ama aralarında daima küçük bir mesafe bırakırlar ki –dikenlerimiz birbirimizi rahatsız etmesin- diye.” Bu örneği, devamlı yanımızda taşıdığımız not defterimiz olan hafızamıza “kazıyarak” yazalım sevgili dostlar.