Dostum Şiiri - Ersin Çakmak

bir dostum vardı benim, can dostum
hayatta ki tek muhabbet avuntum,
ben onunla hüzünlü onunla mutluydum,
karanlık bir gecede bir ölü gibi unutuldum.

dostum olduğu gibi düşmanım da vardı,
dost bildiğim beni düşmanımla sattı,
o zaman göründü madalyonun arkası,
boş çıktı benim yiğit bildiğim delikanlı,

unutamam mümkün değil, unutturmaz anılar,
yalan oluverdi birden çağlayan yaşlar,
sevgi uğrun da boşalan rakı dolu bardaklar,
yalanmış meğer sarılıp ağlaşmalar.

yaşlı bir söğüt ağacına sırt verip
arka arkasına dostluk yeminleri edip,
ne engeler ne yokuşlar devirip,
o terketti beni düşmanıma sırrımı verip.

anlamadım hatırı yokmu hatıraların,
sözlerine uyudu adi düşmanlarımın,
üzerine çamur attı tertemiz anıların,
o kalpleri kırdı, farkında değil onların.

sıkı sıkı tuttu ellerimi zorlu günlerde,
hala daha sıcaklığı nasırlı ellerimde,
nice yıllar beraber ağlayıp beraber gülüpte,
yakıştımı sana gidişin böyle sefilce.

ilk günlerde korktum ona bir şey yaparım diye,
zor tuttum kendimi, kendime birşey yapmamak için,
bekldim hatasını nasıl olsa anlar diye,
hep filizi oldu büyüyen içimdeki filizin.

idam ettim onunla olan her anıyı,
etmem birdaha etmem dostluk duaları,
akıtmam artık mazi dolu ılgın yaşları,
ben unuttum kinim unutturdu bana eski dostu,
ben değil o beni sırtımdan vurdu.