Dostum Şiiri - Mehmet Bahşı

Dostum, canım acıyor göğsüm kanıyor.
Huzursuzum bu aralar,endişeleniyorum.
Bir şehrin en dibinden tekrar başlamak istemiyorum bu hayata. Anlatamayacağım kadar yorgun,ifade edemeyeceğim kadar bıkkınım.
Her yenilgiye baş kaldıracak kadar gücüm kalmadı artık.
Düşüncelerimin içinde boğulmak üzereyim.
Bitmek bilmeyen günler beni biraz daha alıyor,biraz daha...
Duvarlar bile benimle konuşmuyor artık.
Derdimi anlatabilecek tek bir insan yok etrafımda.
Sırtım adını telafuz edemeyeceğim kirli çocuklara dönük katil bir şehrin en orta yerinde.

Dostum çok yoruldum...
Hiç bilmediğim bir şehirde yürümek,bana göre değil.
Göz kapaklarımı kaldıramayacak duruma geldim.
Üşüyorum can dostum,bu kansızlıktan değil sensizlikten.