Dostum Şiiri - Sedat Kutlu

Demek bunca yıllar geçti
Şu kahrolası dünyada
Zordu ama yine de güzeldi
Çocukluk hatıralarımız
Hepsini şimdi sanki tekrar yaşıyorum
Hatırlıyor musun?
Neriman teyzenin bahçesindeki ağaçları
Nasılda meyvelerinden koparıp kaçardık
Çok da tatlıydılar hani
Neriman teyze kızardı, bağırırdı
Ama bizi çok severdi
'Sizi gidi afacanlar' demesi hala kulaklarımda
Sonra kar yağdığında
Yerler bembeyaz
İlk sen çıkardın dışarı
Pencereden seni gördüğüm gibi ben de
Bir beren vardı
Kırmızı ve sarı desenleriyle
Annen üzerine titrerdi
Sıkı sıkı giydirirdi seni
O haline çok gülerdim
Kızdırırdım seni
Sonra ellerimiz kıpkırmızı olana kadar
Kartopu oynardık
Mahallenin çocuklarıyla kavga ederdik
Laf aramızda hep biz sebep olurduk
Birgün hatırlıyorum da
Seni kavga ederken görmüştüm
Bir erkek çocuğu ile
Kurtarmıştım seni
Sen de teşekkür edip
Yanağıma bir öpücük kondurmuştun
Çok da hoşuma gitmişti hani
Ne zaman ağlarsam
Yanıma gelip güleryüzle şeker verirdin
Boşver üzülme derdin
Aradan yıllar geçti
Büyüdük
İlk aşkımı sana anlattım
Sevgililerimin hepsini senle tanıştırdım
Ama sen hiçbirini beğenmedin
Yanıma kimseyi yaıştıramazdın zaten
Açıkçası ben de seni çok kıskanırdım
Kimseyle paylaşmak istemezdim
Hep yardımcı olurdun bana
Fazlasıyla çözüm oldun bütün sıkıntılarıma
Daha ne güzel anılar canlanıyor hatırımda
O günlerde iyi ki vardın be dostum
Bugün de iyi ki varsın
Umarım hep olacaksın