Dostum Şiiri - Şükrü Uyar

Dostum!
Biz ki, o acı esen rüzgârlarla boğuştuk,
Kükreyen sularla çağladık,
Titreyen yapraklara tutunduk,
Ve yaşamaya vurgunduk,
Olanca arzumuzla yaşamı kucakladık,
Üşüyen güleydi nağmelerimiz,
Şakımayan bülbüleydi sitemimiz.

Dostum!
Biz ki, ağıtlarla büyümüş gelmişiz bugüne,
Yaslı büyümüş hayallerimiz,
Tutamamışız bir defa yâr elini,
Tadamamışız aşkı bir ömür,
Çağlayan pınar olmuş gözlerimiz,
Gömülmüş mezara yanık yüreğimiz,
Birer birer asılmış hayallerimiz.

Dostum!
Biz ki, taşı toprak,
Toprağı aş yapmışız senelerdir.
Ellerimiz dost olmuş nasıra,
Diyar diyar dolaşmışız gurbet elde,
Gözlerimiz hasret kalmış memlekete,
Dertler mekân eylemiş bağrımızı,
Karlar yağmış dağlarımıza; kalkmak bilmeyen...
Ve nice güneşler batmış üzerimize; doğmak bilmeyen...