Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
SEVGİLİ KARDEŞİM,
DOST HER ZAMAN DOSDOĞRU DOST
OLMUYOR...NE YAZIK Kİ....
NE MUTLU, GERÇEK DOSTU BULUP
GÖNLÜNE SULTAN EDENLERE.....
CANDAN KUTLARIM, TAM PUAN...+ANT...
SEVGİLERİMLE....
İNCİ GERMENLİLER
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta