"Dostum" Şiiri - Celal Çetin

Bir demir leblebi versem,
Dostum ağzına.
Çiğnemeden yutabilir misin ki?
Çiğnemeye kalkma ha.
Otuz iki dişin kırılır belki.

Zira Dua eden, duyan,
Takdir-i İlahi, ayrımı ki?

Ne sen varsın Âlemde, nede ben.
Ortadaki kamu, hepsi bir beden.
Dostum desem sana.
Dosta Dostu, satabilir miyim ki?

Şiirlerimde beni bulacak,
Kısmetinde varsa, kendin olacaksın.

Kısmetsiz define bulunmaz.
Ateş olmadan, odun yanmaz.
Kül olan ateşi nasıl bilmez?
Kimler demiş, Hak görünmez.

Celal Hak, Sen Celal’den başkamı?

Her damla, deryaya varamaz.
Deryaya karışan, damla olamaz.
Zincire vurdum nefsimi.
Halkaya karıştım.

Yok, oldu öldü benliğim.
Celal’de Celal, etti tecelli.

ALLAH aşikâr, görünür.
Zatıyla sıfatıyla.
Her yerde her zaman.
Her bakanın gözü görmez.

Yâda her çakalın mı, yazsaydım?