Dostum Şiiri - Yaman Aras

Günlerden beş eylüldü

Yeri göğü inletir

Saz çalardın

O sert kaba sesine biz eşlik ederdik

Sen çalar, biz söylerdik

Hani saz çalamadığım için,

Arada banada takılmadan edemezdin...

Bizi en çok coşturan türkülerdi

iyiyi güzeli sevdiren..

Birde sendin!

Ertesi gün haberini aldık

Gün ışımadan kapını kırmışlar

Bir sazını almışlar

Bir de seni...

Bedenin buz kesmişti ya of off..

Sert kaba sesli,

Ama sımsıcak insan buz gibiydi

Hey dostum koskoca sen buz gibiydin

Gözaltların morarmış

Ölüyken bile tebessümünü hissadiyordum

Sanki hala yüzünde bir tebessüm

O kaba sert gülümseyişin vardı

Ağlamaklıydım

İsyanlardaydım

Asi ruhum şaha kalkmıştı

Hani bana hep gönül adamı ol derdin ya

Hani hiç kimseye kızma sevecen ol

Ağlama- ağlatma derdin

O geldi şimdi aklıma

Ama ağlamaklıyım

Bilirim kendimi tutamam

Hıçkıramam

Boğazım düğümlendi

Sözüm var yanında ağlayamam...

Yan odaya niye geçtin deme bana

Sözünü tutmadın deme

Ağladın deme

Hey dostum dostum

Sözümü tutamadım

Gözüm yaşına sözüm geçmez ki!

off offf

Titriyorum

Ağırlaştım

Bitkinim..

Ertesi gündü ve sen yoktun

Baharda sanki senle bitmişti

Burkulmuştum

Tutulmuştum

Sanki şimdi hep gündüz olacaktı

Ve hiç akşam olmayacaktı

Bir daha kimse saz çalmayacaktı

Kimse dinlemeyecekti

Yo yoo daha çok dinleyecekti

Ben daha çok dinleyecektim

Kapını onaracaktım,

Birde saz alacaktım

Öğrenemediğim;

Çalamadığım o sazı artık çalacaktım

Birde o küçücük resmin vardı ya

Hani vesikalık

Onuda büyütecektim

Taa odamın başucuna asacaktım

Astım da sonunda

Karşında saz çalacaktım

Ve söyleyecektim...

Söyledimde sonunda, benim güzel dostum! ! !