Dostum Şiiri - Nermin Altındağ

Dostum
Tut elimi
Hayal ve gerçeğin
Karıştığı düşlerin
İzdüşümlerine kurduğum kapan
Dilimi kanatıyor
...Dostum
...Uçurumun kenarında yürüyorum

Dostum
Tut elimi
Poyraza karışmış kum çakıl
Dişlerimin kovuklarında
Kalbime iniyor
Kalbim çürüyor
Sinirlerimin sızısı
Beynimi kemiriyor
...Dostum
...Uçurumun kenarında yürüyorum

Dostum
Tut elimi
Poyraz
Çiçeklerimi çalıyor
Don giymiş geceler
Çıplak yağmur bulutları
Utanıp baharlarımdan kaçıyor
Dağlarımda çığ
Kan karışık karların üstüne yürüyorum
...Dostum
...Uçurumun kenarında yürüyorum

Dostum
Tut elimi
İçimde yutulmaz denizler
Ağu diye
Kara gözlü çocukların
Anne sütünü içiyorum
Bütün uzuvlarım sancıyor
Toprağa vurdukça yüzümü
Sen düşüyorsun içime
Parçan düşüyor
...Dostum
...Uçurumun kenarında yürüyorum

Dostum
Tut elimi
Yoksul bir dilencinin
Mendiline diktim gözümü
Bencilce harcıyorum emeği
Çalıya tünemiş kuşlara
Bir taş da ben atıyorum
...Dostum
...Uçurumun kenarında yürüyorum

Dostum
Tut elimi
Sokağa her çıktığımda
Ve okuduğum her şiirde
Seni arıyorum
Lâl olmuş sezgilerin bedelini
Ömrümden çalarak ödüyorum
Tekme tokat savurduğum her küfür
Ruhuma bir kere daha ağır geliyor
...Dostum
...Uçurumun kenarında yürüyorum

Dostum
Tut elimi
Dilimde zehir zemberek
Yalnızlığın bitmez sözleri
Ben saldırdıkça söze
Ayağıma nasır vuruyor
Ne bitmez bir sessizlik bu
...Dostum
...Tut elimi
...Düşüyorum